De échte impact zit in het verminderen van consumeren

Een jaar of 10 geleden heb ik een wereldreis gemaakt. Fantastisch om in mijn eentje de wereld te ontdekken! Ik had zo’n ongekend gevoel van vrijheid en het was verrijkend om nieuwe mensen te ontmoeten, adembenemende ervaringen te hebben en het alleen te redden. Ik vond het heerlijk om mezelf uit te dagen en te overwinnen door tóch die berg te beklimmen en uit mijn comfort zone te gaan.

Maar tijdens het reizen kreeg ik ook meer zicht op hoe we omgaan met dieren en de aarde.

Ik zag honden, kippen en varkens in piepkleine hokken zitten wachten om te worden geslacht, palmolieplantages waar ooit de leefomgeving van olifanten en oerang oetangs was en een Great Barrier Reef dat verzuurd was. 

De omslag

Ik ging er daarom meer over lezen. En hoe meer ik las, hoe meer ik schrok; een koe eet gemiddeld 60 kilo granen per dag, terwijl vlees maar voor heel weinig mensen beschikbaar is. En stel je eens voor dat je dit voedsel beschikbaar stelt aan mensen? Dan kunnen we honger misschien uitbannen. Hetzelfde geldt voor water, want voor een kilo rundvlees is 15.000 liter water nodig. Laat staan het leed veroorzaakt door de slachting en de productie van zuivel en eieren. En ook de impact op gezondheid.

Ik herinner me dat ik in een natuurreservaat was. Daar werden de baby olifanten opgevangen en verzorgd, nadat hun ouders waren neergeschoten door boeren. De olifanten kwamen namelijk op het land van de boeren, omdat hun leefgebied steeds kleiner werd door uitbreiding van landbouw en palmolie. 

Er werd gevraagd of ik wilde doneren en wilde meehelpen. 

Dat heb ik gedaan, maar ik begreep op dat moment, dat als ik écht iets wilde doen, ik het niet meer moest consumeren. De echte impact zit in het verminderen van de vraag.

Daarna ben ik veganistisch gaan leven. Mensen reageerden daar heel wisselend op. Sommigen vonden dat ik een pionier was, aan anderen moest ik uitleggen dat ik geen fanatieke milieu activist ben. Ook hielden sommigen er rekening mee bij het eten, door anderen werd ik niet meer uitgenodigd – of ik kreeg een boterham met pindakaas in plaats van het diner dat iedereen at.

Worsteling

Hoewel vegan eten nu makkelijker is dan ooit, worstel ik elke dag met mijn consumptiepatroon.

Ik vlieg bijvoorbeeld af en toe, koop kleding en cadeautjes voor vrienden en familie. Ik ben me er erg bewust van; het is en blijft een zoektocht om de balans te houden. 

En ook al vind ik het moeilijk, ik krijg er veel voor terug. Mijn gezondheid is beter dan ooit – ik heb veel energie, ben afgevallen en mijn huid straalt. En ik voel dat ik, ook al is het klein, toch een bijdrage lever aan het verminderen van dierenleed en het behoud van de aarde.

Activisme

Toch vraag ik me wel vaak af of het genoeg is. Ik heb geen kinderen, maar lig soms wakker over wat we nalaten aan de generaties na ons. Zouden zij ook de wereld in al haar glorie kunnen zien? En waarom maken we zoveel kapot en proberen we het daarna (soms) te repareren? Kan dat straks nog wel, of is het niet meer mogelijk? 

Met de klimaatactivisten zoals Extinction Rebellion heb ik nooit gesympathiseerd, het is niet mijn manier. Toch begrijp ik wel dat echte verandering start met activisme. Iemand die oprecht gelooft en zich hiervoor in wil zetten, ongeacht wat het kost.